Jamnik - charakter, cena, hodowla, długość życia, opis rasy, choroby
Spis treści:
Jamnik - opis rasy
Jamnik wygląda zabawnie i sympatycznie. Jest to piesek o nienaturalnie długim tułowiu, krótkich krzywych łapkach, dużych zwisających uszach, wydłużonej kufie i cwaniackim wyrazie pyszczka. Jamnik to niewielki pies, którego waga nie przekracza 9 kg. Najmniejsze są jamniki królicze o wadze 3,5 kg, niewiele większe miniaturowe, które ważą zaledwie 4 kg. Ich umaszczenie może być bardzo różnorodne, najczęściej jednak występują osobniki rude, i czarne podpalane.
Oprócz tych popularnych kolorów u jamników spotyka się także psy czekoladowe podpalane, marmurkowe (w różnych kombinacjach barw) i pręgowane. Nos jamnika i wszystkie pazurki prawidłowo powinny być czarne. Długość i rodzaj sierści uzależnione są od odmiany. Psy długowłose mają długi i lśniący włos z grubym podszerstkiem, natomiast osobniki krótkowłose posiadają zdecydowanie krótszą szorstką lub gładko przylegającą do ciała sierść.
Ze względu na wielkość zwierzęcia i rodzaj włosa, w grupie jamników wyróżnia się 9 odrębnych ras: standardowy, miniaturowy i króliczy, każdy w trzech odmianach sierści - szorstkowłosy, krótkowłosy i długowłosy. Pomimo nieproporcjonalnej budowy, niskiego wzrostu i krótkich łap, jamnik nie sprawia wrażenia psa niesprawnego. Przeciwnie, jego małe ciałko jest silnej budowy, muskularne, wypełnione, a krzywe łapki są mocne i nie przeszkadzają w całkiem szybkim bieganiu. Charakterystyczna jest też głowa jamnika o kształcie wydłużonego trójkąta. Jego kufa jest długa, stop słabo zaznaczony, oczy ciemne średniej wielkości z wyraźnym łukiem brwiowym. Uszy jamnika są duże i zwisające.
Zabawki dla psa
Jamnik - hodowla
Wizerunek psa podobnego do jamnika odkryto w grobowcu faraona sprzed 4000 roku p.n.e., ale nie uważa się go za przodka dzisiejszej rasy. Jamniki, które znamy pochodzą z Niemiec i są rasą wyhodowaną sztucznie w XIX wieku. Są bardzo popularne nie tylko w kraju pochodzenia.
W Polsce widywało się ich mnóstwo w latach 80. i 90. minionego wieku. Teraz królują yorki i shih tzu, ale jamniki wciąż mają swoich wielbicieli i hodowli tych piesków w naszym kraju nie brakuje. Pomimo jednak że w Polsce znajdują się hodowle specjalizujące się w rozmnażaniu tej rasy, rodzi się niewiele miotów. Szczególnie osoby chcące kupić szczeniaka jamnika krótkowłosego lub króliczego, powinny odpowiednio wcześnie go zamówić.
Małe jamniki są gotowe do zmiany domu już wieku 8 tygodni. Są bardzo samodzielne, szybko się adaptują i uczą czystości. Łatwo przyzwyczajają się do nowego otoczenia i domowników. W pierwszych miesiącach należy pamiętać o szczepieniach ochronnych i regularnym odrobaczaniu. Aż do czasu jego zakończenia, psa powinna obejmować kwarantanna.
Zapewnienie im odpowiedniej pielęgnacji polega przede wszystkim na regularnym dbaniu o sierść. Wyczesywanie i dbałość o stan podszerstka jest szczególnie ważne w przypadku jamników długowłosych. Jamnika kąpie się w razie potrzeby, nie rzadziej niż raz w miesiącu. Obcinanie pazurków nie jest konieczne, jeżeli pies skutecznie ściera je podczas spacerów.
Jamniki lubią ciepło, dlatego też z upodobaniem pchają się pod kołdrę i wiele z nich sypia ze swoimi właścicielami. Ważniejsze jednak jest, aby w zimne dni na spacery ubierać jamnika w odpowiednio ciepłe ubranko. Mimo wszystko nie jest to bardzo wymagająca, ani droga w utrzymaniu rasa.
Jamnik - charakter
Jamniki kochane są głównie za ich charakter, co tu dużo mówić, niełatwy. Jamnik to indywidualista, niezależny, samodzielny i niezbyt skłonny do posłuszeństwa. Znany z tego, że potrafi być nieznośnie uparty. Jest przy tym inteligentny, ciekawski i sprytny. Choć niewielkiej postury, słynie z odwagi, a dzięki czujności i szczekliwości oraz donośnemu głosowi jest wybitnym stróżem.
Jamniki to bardzo żywiołowe i pełne temperamentu psy. Są niezwykle aktywne, dlatego należy zapewnić im odpowiednią ilość ruchu. Są wesołe, towarzyskie i przyjazne, ale bywają również zaborcze i zazdrosne. Wynika to z silnego przywiązania do właściciela i nieustannego zabiegania o jego względy. Źle znoszą wielogodzinną samotność. Potrafią się też obrażać, co demonstracyjnie okazują. Ich uczuciowość, sympatyczne usposobienie i wyjątkowe przywiązanie do właściciela w połączeniu z bystrością niezłego cwaniaka sprawiają, że jamnik potrafi sobie owinąć właściciela wokół palca, zanim ten zdąży się zorientować.
Są pozytywnie nastawione do innych psów i ludzi, choć w stosunku do obcych mogą wykazywać pewną nieufność. Na ogół są serdeczne wobec dzieci i dobrze się z nimi czują, ale zdarzają się osobniki, które dzieci nie lubią i mogą wobec nich okazywać agresję. Dobrze dogadują się też z kotami, o ile razem z nimi mieszkają. Nie można również zapominać, że są to psy myśliwskie, które chętnie ruszą w pogoń za napotkanym kotem, czy ptakiem.
Jamnik - tresura
Podobnie jak psy innych ras, szczeniaczka jamnika możemy zabrać do domu najwcześniej w wieku 7 tygodni. Powinien mieć jakiś przedmiot pochodzący z hodowli, aby znajomy zapach uspokajał go w nowym miejscu.
Szczeniaki jamnika, jak każde inne, należy socjalizować i wychowywać, czyli oswajać z otoczeniem, np. hałasami, widokiem tramwaju, ulicą itd. oraz uczyć obowiązujących reguł. Powinien mieć swoje legowisko (lubi ciepło i lubi być przykryty), otrzymywać posiłki o stałych porach i być uczony załatwiania potrzeb w jednym miejscu. Stopniowo należy go uczyć pozostawania w samotności (nie lubi), chodzenia przy nodze i w ogóle karności.
Rasa ta wykazuje się dużą inteligencją. Psy chętnie uczą się nowych komend, pod warunkiem, że zostaną odpowiednio zmotywowane. Bywają jednak bardzo uparte. Ich silny temperament wymaga konsekwentnego i umiejętnego szkolenia rozpoczętego już w okresie szczenięcym. Cierpliwość i systematyczność przynosi bardzo dobre rezultaty, jednak raczej nie można się spodziewać, że od jamnika uda się wyegzekwować bezwzględne posłuszeństwo. Jest to raczej pies indywidualista, o bardzo silnym instynkcie łowieckim. Jego szkolenie nie jest sprawą łatwą. Wykazuje dużo sprytu i ogromną pomysłowość w unikaniu wykonywania poleceń. Trzeba okazać sporo cierpliwości i dyplomacji, żeby wyegzekwować od jamnika posłuszeństwo.
Osoby mające problem z dopasowaniem porywczości swojego czworonoga często zastanawiają się, czy jamnik może chodzić w szelkach? Oczywiście, że tak. Jest to dobre rozwiązanie, nie można jednak zapominać o jednoczesnym nauczeniu psa poruszania się na smyczy.
Jamnik - żywienie
Odpowiednio dobrana i właściwie zbilansowana dieta jest bardzo ważna dla każdego psa. Powinna ona zawierać wszelkie niezbędne składniki odżywcze, witaminy i związki mineralne. Polecane jest podawanie psu gotowej, specjalistycznej karmy, która pokryje jego dzienne zapotrzebowanie energetyczne, nie wymagają dodatkowej suplementacji. Należy dobrać ją do rasy oraz wieku psa.
Jamnika można karmić posiłkami przygotowywanymi samodzielnie, ale z zachowaniem zasad prawidłowego żywienia zwierzęcia. Podstawą diety oczywiście powinno być mięso - główne źródło białka. Skraweczki mięsa można zacząć podawać już w 3. tygodniu życia. Nie każde mięso jest równie dobre - unikać należy wieprzowiny, za to bardzo wartościowe są wołowina, konina, jagnięcina i cielęcina.
Bardzo dobre dla jamnika będą ryby morskie, ale należy uważać na ości. Dobrze jest podawać mu gotowane jajka, zwłaszcza żółtka, a także nabiał - np. jogurt. Źródłem witamin będą dla pieska warzywa - marchew, buraki, sałata. Jako pożywne wypełniacze dobrze sprawdza się makaron, a także kasza i ryż.
Samodzielne przygotowywanie posiłków dla jamnika jest czasochłonne i wymaga uważnego dobierania składników. Wygodniej jest wykorzystać gotowe, zbilansowane karmy dla psów. Mogą to być karmy suche lub mokre, dla psów małych ras lub specjalne dla jamników. Ważne, aby były to karmy wysokiej jakości. Jamniki mają bardzo duży apetyt i skłonność do otyłości, dlatego nie należy przekraczać zalecanych dziennych dawek i zapewniać im odpowiednią ilość ruchu.
Suche karmy dla psa
Jamnik - choroby
Są to bardzo odporne i długowieczne psy. Dobrze znoszą zarówno niskie jak i wysokie temperatury. Jedynie jamniki królicze są wrażliwe na chłód, dlatego w zimie najlepiej zapewnić im odpowiednie, ogrzewające ciało ubranko.
Długość życia jamnika sięga zazwyczaj 15 lat, ale nie jest wielką rzadkością dożycie przez pieska nawet lat 20. Nie są one podatne na wiele chorób, jednak ich specyficzna budowa powoduje, że miewają problemy z kręgosłupem. Zdarza się im dyskopatia, która w najtrudniejszych przypadkach może skończyć się niedowładem kończyn. Dlatego ważne jest utrzymywanie jamnika w suchej, sportowej kondycji z dobrym umięśnieniem, co ograniczy skłonność do tej choroby. Aby jej zapobiec, należy też dbać o prawidłową, bogatą w białko, dietę psa, nie dopuszczać do powstania otyłości i ograniczać konieczność chodzenia po schodach. W szczególności unikać należy stromych schodów, po których lepiej po prostu wnieść go na rękach.
I jeszcze raz należy powtórzyć: w żadnym wypadku psów tej rasy nie wolno przekarmiać. Nadwaga jest u jamników główną przyczyną wszelkich dolegliwości.
Jamnik źle znosi wilgoć, przeciągi i chłód, dlatego jego legowisko powinno znajdować się w pobliżu grzejnika, a w miarę możliwości można mu pozwalać na wylegiwanie się na fotelach i kanapach, co uwielbia. W chłodne dni na spacery powinien wychodzić w ciepłym ubranku. Ponieważ u suczek częste są ciąże urojone, jeżeli nie planuje się hodowli, lepiej jamniczkę wysterylizować.
Jamnik - cena
Cena jamnika zależy od jego rasy, od hodowli, z jakiej pochodzi i tytułów posiadanych przez jego rodziców. Nie są to najdroższe pieski i ich ceny wahają się między 1500, a 3000 zł. Można jednak znaleźć oferty z cenami znacznie niższymi. Być może hodowca po prostu chce, aby szczenięta jak najszybciej znalazły nowe domy, ale bardzo prawdopodobne, ze ogłoszenie pochodzi z pseudohodowli.
Są to popularne, często występujące zwierzęta. W Polsce istnieją hodowle, w których można nabyć rasowe szczenięta. Najpopularniejsze są jednak jamniki długowłose. Odmiana krótkowłosa i królicza występuje dość rzadko. Mioty zdarzają się niezbyt często, dlatego osoby zainteresowane kupnem powinny odpowiednio wcześniej zamówić szczeniaka u hodowcy.
Jamnik - opinie
Bez wątpienia są to bardzo sympatyczne, wesołe i towarzyskie psy. Posiadają jednak silny temperament, który wymaga umiejętnego ujarzmienia. Kiepsko znoszą samotność, dlatego nie są polecane osobom spędzającym większą część dnia poza domem i często wyjeżdżającym. Bywają zaborcze i bardzo hałaśliwe. Potrzebują dużej ilości ruchu, dlatego będą świetnymi towarzyszami dla aktywnych, lubiących długie spacery i zabawy na świeżym powietrzu osób.
Pomimo, iż wszyscy znający tę rasę są zgodni, że jamnik nie jest łatwym psem, ma trudny charakter, jest niezależny i uparty, to opiekunowie tych piesków są w nich bezgranicznie zakochani. To właśnie właściciele jamników najczęściej śpią ze swoimi psami, pozwalają im włazić na kanapy i fotele, kupują dla nich najpiękniejsze psie ubranka i - niestety - przekarmiają swoich ulubieńców.
W opinii doświadczonych hodowców jamnik jest specyficznym psem wymagającym odpowiedniego traktowania, zarazem to pies "z charakterem". Hodowcy polecają rasę jako doskonałego psa towarzyszącego, również rodzinnego pod warunkiem nauczenia dzieci właściwego obchodzenia się z pieskiem.
Szczególną pozycję zajmuje jamnik w opinii myśliwych, którzy chwalą jego sprawność, odwagę i przydatność użytkową. Jamniki wykorzystuje się do polowań na lisy i borsuki, z którymi dzielnie walczą w ich norach, ale to także płochacze, aportery, psy gończe i posokowce.
Jamnik a dziecko
Zdania na temat tego, czy jamnik jest odpowiednim psem do towarzystwa dla dzieci są podzielone. Nie będzie tak tolerancyjny i nieskończenie cierpliwy jak leonberger, ani tak opiekuńczy i gotowy do obrony jak amstaff, ale też mniej nieprzyjazny dzieciom od innych małych ras.
Pies jamnik to bardzo energiczne i żywiołowe stworzenie. Uwielbia się bawić i biegać. Z tego powodu stanie się doskonałym przyjacielem starszych dzieci i nastolatków. Raczej nie nadaje się jednak dla maluchów, które przez przypadek mogłyby zrobić mu krzywdę. Nie jest zbyt cierpliwy i może nerwowo reagować na szarpnięcie za ogon, czy ucho. W takich sytuacjach zdarza mu się nawet ugryźć. Mały jamnik jest natomiast bardzo delikatny i dziecko, niechcący mogłoby go uszkodzić.
Jeżeli jednak w domu są małe dzieci i ma się też pojawić jamnik, to bardzo ważne jest, aby wszystkich uczyć wzajemnego zrozumienia i obowiązujących granic. Dzieciom tłumaczyć, że pieska może zaboleć i że nie zawsze ma ochotę na zabawę. Jamnika zaś nauczyć, że wobec dziecka nie wolno okazywać agresji.
Wiele jamników z natury lubi dzieci i ich wzajemne stosunki dobrze się ułożą na bazie przyjaźni i zabawy, inne trzeba z dziećmi oswoić. Niestety, może być i tak, że pies nie będzie dzieci tolerował i wówczas można jeszcze tylko próbować szukać pomocy u behawiorysty.
Komentarze (0)