Złota kolekcja: Żyj szybko, kochaj mocno, umieraj młodo

Róże Europy powstały w grudniu 1983 roku w Warszawie. Liderem, wokalistą i autorem tekstów od samego początku jest Piotr Klatt, który również jest jedynym ogniwem łączącym kolejne składy zespołu.

Klatt założył Róże Europy będąc jeszcze wokalistą innej warszawskiej grupy - Lalki Kaliguli, a pomysł na nazwę zaczerpnął z książki Szlakiem czerwonych róż. Idea założenia zespołu powstała w... trolejbusie, którym Piotr wracał z próby swojej starej kapeli.

Pierwszym sukcesem Róż Europy był udział w Festiwalu Muzyków Rockowych Jarocin’85, kiedy to grupa zakwalifikowała się do koncertu finałowego. To otworzyło zespołowi możliwość czynnego uczestniczenia w kolejnych imprezach prezentujących młode grupy rockowe, m.in. Poza Kontrolą w Warszawie i I Zlot Młodzieży Cynicznej w Gdyni.

Pierwszym przebojem Róż Europy było Stańcie przed lustrami, pierwszym hymnem Młode koty noszą wykrochmalone kołnierzyki znane bardziej jako Rock’n’rollowcy. Podwójny tytuł wiązał się z ówczesnym wymogiem ZAIKSu – można było tylko raz zarejestrować tytuł, a Rock’n’rollowców ktoś zgłosił wcześniej. Po 1989 roku sytuacja uległa zmianie i piosenka pojawiła się pod pierwotnym tytułem. Jej refren podchwycili też kibice stołecznej Legii, którzy przerobili go na własne potrzeby (śpiewali „My jesteśmy legionistami i pijemy tanie wino, pijemy je litrami").

Podstawową postacią ówczesnych Róż Europy był też gitarzysta Artur Orzech, kompozytor większości piosenek. Mimo że wypełniły one debiutancki album Róż Stańcie przed lustrami, Orzech nie uczestniczył już w sesji nagraniowej - wyjechał do stolicy Afganistanu Kabulu, w roli tłumacza polskiej ambasady. Po powrocie na krótko pojawił się w składzie zespołu uczestnicząc w nagraniu drugiego albumu Krew Marilyn Monroe. Potem poświęcił się głównie dziennikarstwu, dziś jest znanym prezenterem Telewizji Publicznej i Polskiego Radia. Zresztą nie jest jedynym muzykiem Róż Europy, który został dziennikarzem. Również Piotr Klatt, Grzegorz Kluska (gb) i Ryszard Wojciul (sax) z powodzeniem spróbowali dziennikarskiego fachu. Pierwszy z nich już w początkach lat 90. prowadził w Programie III PR audycję Brum, potem w TVP programy Rocknoc i był autorem Pozytywka, a w XXI wiek wszedł jako pracownik Redakcji Rozrywki TVP 1, piastując także stanowisko m.in. dyrektora Festiwalu w Opolu (2005). Teksty Kluski można od lat znaleźć na łamach najpierw Tylko Rocka, obecnie Teraz Rocka, a Wojciul w połowie lat 90. był szefem programowym warszawskiego Radia WaWa. Orzecha za muzycznymi sterami zastąpił Michał Grymuza. To spod jego pióra wyszły kolejne przeboje Róż – Surfingujące buty czy Radio młodych bandytów. Grymuza odszedł z zespołu po nagraniu kolejnej płyty, właśnie Radia młodych bandytów. W 1992, już ze Sławkiem Wysockim (zm.25.03.2003) - kolejnym gitarzystą i kompozytorem Róż Europy - nastąpiło apogeum popularności grupy. Wszystko za sprawą piosenki Jedwab, największego przeboju w historii zespołu oraz podpisania kontraktu płytowego na astronomiczną wówczas kwotę miliarda złotych (100 tysięcy po denominacji). Umowa obligowała zespół do nagrania dwóch płyt studyjnych, jednej koncertowej oraz sprzedaży gadżetów. Informacja o rekordowym kontrakcie pojawiła się nawet na czołówce Gazety Wyborczej. Nagrany z gościnnym udziałem, nieznanej wówczas szerzej, Edyty Bartosiewicz Jedwab przyniósł zespołowi i wokalistce ogromny rozgłos trafiając na pierwsze miejsce m.in. Listy Przebojów Programu III PR i dostając nagrodę Programu I PR. Piosenka znalazła się na albumie Poganie! Kochaj i obrażaj, w efekcie jedynym następstwem głośnego kontraktu. Potem o Różach zrobiło się ciszej. Jeszcze koncertowa Marihuana podtrzymała popularność, ale już Kolor przeszedł niemal bez echa. Ostatnią, do momentu wydania Złotej Kolekcji, płytą studyjną są Bananowe drzewa. Wszystkie piosenki na ten album skomponował Michał Grymuza (Wysocki przestał grać w zespole; zmarł na zawał serca 25 marca 2003), wówczas już członek zespołów Edyty Górniak i Edyty Bartosiewicz (przez chwilę również Armii, obecnie Kasi Kowalskiej) oraz popularny muzyk sesyjny (nagrywał m.in. z Robertem Chojnackim, Arturem Gadowskim, Kayah) i producent (album Kasi Kowalskiej).

Przez kolejne lata Róże Europy występowały sporadycznie nawet na czas jakiś zawieszając działalność. Dopiero rok 2002 przyniósł zmiany, występów pojawiło się coraz więcej, grupa zaczęła pisać nowe piosenki (ukazały się dwa single) i przygotowywać się do nagrania kolejne płyty. Co ciekawe nowi członkowie Róż też czynni byli i są dziennikarsko, basista Sebastian Miłkowski był prezenterem telewizji Atomic TV, a gitarzysta Krzysiek Krajewski zaczął pisywać do pisma Gitara i Bas.

Leszek Gnoiński